W ogniu przeznaczenia, czyli upadłem by powstać z popiołu...

Jak czujesz, że musisz coś zrobić to poprostu zrób to.

Dziś trochę refleksji na temat tego co się dzieje z naszym ciałem i umysłem gdy czujemy, że musimy coś zrobić, ale nie robimy tego bo boimy się jak zareaguje druga osoba lub przejmujemy się co pomyśli o nas ktoś obcy, znajomy czy bliski.
Jeżeli chodzi o mnie i sytuacje w których, czuję, że muszę zrobić coś co siedzi we mnie od dłuższego czasu to poprostu to robię i nie przejmuję się tym kto, co o mnie pomyśli lub powie. To wasze, moje, nasze życie na bycie wolnym i szczęśliwym człowiekiem grunt to nie myśleć o opinii innych na swój temat i robić to na co masz ochotę(W GRANICACH ZDROWEGO ROZSĄDKU), a zasada stara jak świat:
Ludzie obgadywali, obgadują i obgadywać będą.

A ogólnie to chodzi o to w temacie, że od dłuższego czasu miałem ochotę wsiąść w auto, zatankować i jechać prosto przed siebie tak z pięć godzin jazdy bez celu, a tylko po to by pobyć chwilę sam ze sobą i przeprowadzić wewnętrzny monolog na temat "co mogę jeszcze zmienić w sobie, a czego jeszcze nie zmieniłem". Wiadomo, powrót i zjeby od partnerki wyszedł o 13.00 do pracy na drugą zmianę, a wrócił następnego dnia ok. 8 nad ranem.

Na koniec dodam, że na nic się zdały tłumaczenia, że tylko jechałem przed siebie bo w umyśle kobiety nie istnieje takie pojęcie jak "jazda nocą bez celu".

3majcie się i zakodujcie sobie, że przejmowanie się opinią innych ludzi uczyni was nieszczęśliwym.

Minęły już CZTERY dni 2020 roku, (to tak jakby ktoś nie wiedział)a ja sztywno trzymam się swoich postanowień.

Jak zaczyna się kłótnia o nic to po prostu zaczynam ignorować prowokatora bądź odwracam się i idę w drugą stronę mniej stresu, mniej nerwów, a co najważniejsze zachowany spokój umysłu. Kolejnym moim krokiem na dobre jest powrót do sportu i trzymanie dystansu od ludzi, którzy nie doceniają drobnych pomocnych gestów, a podobno małe gesty dają najwięcej satysfakcji.

Przejdźmy do tego co ważne czyli temat postu.

30, Trzydzieści lat niby młodo, ale już poważnie, niby staro, ale nadal młodo, a jak wiadomo w tym wieku już nie wypada zajmować się glupotami, a spojrzeć pod kątem ustabilizowania swojego życia i budować marzenia w czterech kątach. Na dzień dzisiejszy mam 26 lat, a w sierpniu strzeli 27 więc chcąc nie chcąc czuję obowiązek by wypchnac na wierzch główne aspiracje tj. Chęć założenia rodziny, wybudowania/kupna domu i inwestycję w rozwój osobisty.

Więcej nie ma sie co rozpisywać bo to nie rozprawka, a zwykły post o wewnętrznych przemyśleniach i wycinek z dnia codziennego.

Piona!

Stysiak M.